Tuesday, February 7, 2017

জীৱনৰ ভগ্নাংশ

এলিচ আৰু লুইচৰ সৈতে এৰাতি এদিন 


(…আদাক দেখি উঠিল গা, কেতুৰীয়ে বোলে মোকো খা…)

কানিমুণি সন্ধিয়া বেলিকা, তাতে বাটে পোৱালি মেলা সময়ৰ কথা৷ পামহি পাহাৰৰ লগতে লাগি থকা বাঁহনিখনৰ কাষতে থকা বহল শিল চটাত বহি যমডাকিনীৰ সৈতে কৰ্কটীয়া কুঁৱৰীৰ কাহিনীটো শুনি আছিলোঁ৷ ছায়া মায়া ৰূপ এটাৰে কৰ্কটীয়া কুঁৱৰীয়ে মোক লৈ গৈছিল পুৰাকথাৰ সিপাৰৰ জগতখনলৈ… আলোছায়াময় সময়খিনি হৈ পৰিছিল আৰু গভীৰ আৰু নিস্তব্ধ… দৌৰি দৌৰি মই তাইৰ সৈতে গৈ থাকোতে লগ পাইছিলো…
হঠাৎ কিবা এটা খৰমৰণি৷ কি হ’ল বুলি গমি পিতি লওঁতেই দেখিলোঁ শিলছটাৰ গাতে লাগি থকা বাঁহনিখনৰ গাত এটাৰ পৰা হাত এখন ওলাই আহিছে… যমডাকিনীলৈ ঘূৰি চাই দেখো ইতিমধ্যে তাই সন্ধিয়াৰ আন্ধাৰখিনিৰ লগত মিলি গ’ল…
হাতখন কাৰনো বুলি চাবলৈ জাপ মাৰি দিওতেই মোৰ মুখৰ আগত গাতটোৰ পৰা সৰু ফুটফুটীয়া ফ্ৰক পিন্ধা ছোৱালী এজনী ওলাই আহিল… লগত কোটত ব’ পিন্ধা দেখাতে সুন্দৰ মানুহ এজন… …চিনো চিনো যেন লাগিল… …ক’ত দেখিছিলো বাৰু মই… …কানখোৱাক বিচাৰি কৃষ্ণই ব্ৰহ্মাণ্ড চালথ কৰাৰ দৰে ময়ো… …এৰা চিনি পাইছো… …সৰুতে কলিয়া আখৰ কেইটাই চিনাকী কৰি দিছিল… …এলিচ আৰু লগত লুইচ… …হেঁপাহে উকমুকাই উঠিব ধৰোতেই দুয়ো থাপ মাৰি ধৰিলে মোক…
কথা নাই বতৰা নাই মোক মোক উদ্দেশ্য কৰি নিক্ষেপ কৰিলে প্ৰশ্নবাণ... ১ম প্ৰশ্ন মানে তাইক বোলে ‘হাতত দা-যাঠি, কাণত ৰঙা ছাটি’ লোৱা এজনে ধৰি লৈ কাণখন খাব বিচাৰিছিল… ওলোটাকৈ লুটি-বাগৰ এটা মাৰি গাঁত এটাত সোমাইহে সাৰি আহিল৷ উওৰটো দিয়াৰ আগতেই তপৰাই আকৌ সুধিলে হাতত হেংডাং লোৱা এজনেও ক’ৰ বিদেশী আহিছ বুলি খেদি আহিছিল... …আহোতে বোলে কৈ আছিল কিবা দেশত কৈও কোনোবা ডাঙৰ নহয়৷ এইটো প্ৰশ্নৰো উত্তৰটো দিয়াৰ আগতেই দুয়ো মোক দুফালে টানি নিবলৈ চেষ্টা কৰাত মোৰ শৰীটো কিবা দুফলা হৈ গ’ল… … মই ভোকতে থাকিব নোৱাৰি মুখনৰ সোঁফালৰ অংশটোৰে অথনি যমডাকিনীয়ে দিয়া জ্ঞানফলটো খবালৈ ধৰিলো৷ পেটটোও ফলা আছিল বাবে সি পোনে পোনে গৈ মাটিত পৰিল… …আৰে এয়া কি… …ফলটো ৰূপ সলাই এডাল সাপলৈ পৰিৱৰ্তন হ’ল… আমাৰ ফালে খেদি আহিব ধৰিছে… …মুখেৰে ওলাইছে জুই আৰু ধোঁৱা… …এই ধোঁৱা বাৰু বাইৰ আখলৰ মজিয়া ভকভকাই যোৱা জুইৰ  নে… …টায়াৰ পোৰা গোন্ধইছে… …ননী ভাল আছনে তই… …
এলিছ আৰু লুইছে একো গমধৰিব নোৱাৰি মোৰ হাত দুখন এৰি দিলো৷ খপ কৈ শব্দ এটাৰে দেহটো একলগ হ’ল৷ দুয়ো স্বস্তিৰ নিঃশ্বাস এটা লওতেই সাপডালে লিকলিকাই থকা জিভাখন আগবঢ়াই দিলে… …থৰ-কাছুটি এৰি দুয়ো মোক পোনৰ হাতখনত ধৰি বাঁহতলৰ গাঁত এটাই দি মোক সোমোৱাই লৈ ল৷
উহঃ… কি যে গোন্ধ… …চাৰিও ফলাৰ পৰা কিবা এটা অকটা গোন্ধ নাকত লাগিছিল৷ সহ্য কৰিব নোৱাৰি নাকটোত হাতখনেৰে ধৰিব খোজোতেইহামতি-ডামতিআহি হাত দুখন ধৰি ললেহি৷ লগতে আকৌ টুইডলডাম... লগত টুইডলডিকাউৰিজনীয়ে খদি আহোতেই দুই বীৰৰ লাগে ধৰ-ধৰ, মাৰ-মাৰ… …কাকপথাৰ...নেলি… …নে পথৰুঘাট নে ফুলগুৰি... …বৰ অকটা গোন্ধ… …মঙহ পোৰাৰ গোন্ধ… …আকাশ আগুৰি তাতে শগুনৰ জাক… ..এই দুজনা বীৰৰ অৱস্থা যে কি হ’ব…!
এলিচৰ সৈতে দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ৷ যিমানেই আগলৈ যাব বিচাৰো সিমানেই দেখোন ঘূৰি ঘূৰি মোৰ স্থিতিতকৈ পিছোৱাই হে যাওঁ...
হোলোং গছজোপাই বুদ্ধি এটা দিলে... এতিয়া নকও পিচে....
দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলো আকৌ...
লুইছে আকৌ মোক ডবা খেলৰ কলা ৰাণীজনীৰ কথা লে... ১০০ বছৰ আন্দোলনৰ...
ইফালে আকৌ ধনগুলৈয়েও নাচি আছিল... ৰতনপুৰৰ ফালে দৌৰিবলৈ ধৰিলো... শিয়ালিৰ কাণ কাটি জ্বলাই থোৱা চাকিৰ পোহৰত মোমাইৰ ঘৰ বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলো...
সপোন নে কি আছিল নোৱাৰো...জীৱন তহবিলৰ হিচাপ নেকি...
মোমাইৰ ঘৰখন বিচাৰি থাকোতেই ৰাতিটো পুৱাল…
পখিৰাজ ঘোড়াত উঠি তাৰ মাজতে আকৌ ফুলকোঁৱৰৰ সৈতে পাঁচতুলী কুঁৱৰীক বিনাসূতাৰে ফুলৰ মালা উপহাৰ দি আহিলোগৈ৷ কুৰুচোৱাৰ ড্ৰিমচৰ সেই শিয়ালীয়া বিয়াৰ বৰ যাত্ৰীও হৈ এপাক বিহুও নাচিলোঁ৷ এলিচ আৰু লুইচকো বিহু নাচিবলৈ শিকালো৷ সিঁহতেও প্ৰাণ ভৰি নাছিল৷ অ’ তেতিয়া আকৌ সেই দিনা আমাৰ সুন্দৰীয়ে পিন্ধাৰ দৰে অসমীয়া মুগাৰ সাজ এযোৰো এলিচক দিলো, তাৰো আয়ে উৰুখা চালৰে দিন কাটি কাটি থাকিও এৰাতিৰ ভিতৰত বৈ দিয়া… বৰ কাজি আছিল দেই মোৰ আইজনী … …ক’লৈ বা গ’ল এতিয়া… …বহু দিনেই হ’ল একো খৱৰো পোৱা নাই… …মনত পৰিল পিঠিৰ ঘাঁ টুকুৰালৈ… …বাঢ়িছে বহুত… …দৌৰৰ দৌৰত পাহৰি আছিলোঁ… …আইৰ আঁচলৰ গোন্ধটোৱে মোক উন্মনা কৰি তুলিলে… …আইৰ আঁচলত এয়া কি… …তেজ… …উহঃ…

দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ… …বুঢ়া-বুঢ়ীৰ ঘৰৰ কাষেৰে যাওঁতে পালো কচু সিজোৱাৰ গোন্ধ… …ইফালে সিফালে চাওতে দেখিলো কানখোৱাৰ ঘৰৰ পৰা সমুদ্ৰও আহি আছে… …তামোলৰ ঢকোৱা, জোনাকী পৰুৱাত বিষ্ণু ৰাভা… ধাৰলৈ অনা অলপ হালধীয়া… …হালধীয়া মানেই দোখোন ভেন গগ… …কানখোৱাই খাই দিছিল নেকি বাৰু ভেন গগৰ কানখন… …নে… ঘৰৰ ভিতৰত ঘৰ… …ডিচপোজেবল ঘৰ… …


 ৰ’বৰ সকাম নাই৷ মই পুনৰ দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে… …বাততে যাওতে বিয়াএখনত ঘৰচিৰিকা বাইতিয়ে তামোল কাটি আছিল, তাৰে এখন ময়োখালো লগতে এলিছ আৰু লুইচকো খোৱালো… …দৌৰিবলৈ পুনৰ আৰম্ভ কৰিলো…
জাৰণিখনৰ বাওঁফালে ঘূৰি সোঁফালে সোমাই যোৱা লুংলুঙীয়া বাটটোৰে এক ফাৰলং মান ঘূৰি পুনৰ সোঁফালে গৈ বাওঁফালে ঘূৰিলেই পোৱা যায় বাঁকৰ পুখুৰিটো৷ তাতে বোলে ৰাতি হ’লেই যখিনিহঁতে নাছেহি… শীতৰ ৰাতিপুৱাৰৰ দিনমণিৰ পোহৰত সিঁহতৰ গলাৰ পৰা সৰি পৰা মণি মুকুতাবোৰে তিৰবিৰাই আছিল…
এয়া আকৌ কোন… …বাঁকৰ পুতেক!... কোনোবা এজন আঠুতে মূৰটো গুজি বহি আছে… এৰিয়া চাদৰ এখনেৰে গাটো ঢাকি লোৱা… …মই পোনচাতেই গৈ তেখেতৰ কান্ধত হাতখন দিয়াত তেওঁ জাপ মাৰি উঠিল৷ মনুহজনৰ মুখত বয়সৰ চাপ… …তথাপিতো লাগিছে ইমান চিনাকী মুখখন… কোন আছিল বাৰু… …আৰে এয়া দেখোন কম্পু… …গুন গুনাই দিলো…
মা মই সপোনত দেখিলো দুটা ভূতৰ পোৱালি
আৰু দুজনীনাক জিলিকা চকু টেলেকা
তিলিকা তিলিকা পিলিকা পিলিকা যখিনী ছোৱালী
…. …
ভূতে বোলে ৰা ধৰি খায়
পুখুৰীলৈ নি বোলে ভৰিদুটা ওপৰ কৰি
গুজি গুজি মূৰটো হেনো এহাত বোকাত সুমায়।
মা, মোক দেখোন সিহঁত দুটাই একোকে কৰা নাই?
…. …
মা, মোৰ লে ভূতলে ভয় নাই।
কিন্তু এই দোকমোকালিতে কম্পু বাঁকৰ পুখুৰীৰ পাৰত… …কিবা এটা সোধাৰ আগতেই সিয়েই ক’লে­- আগতে ভূত-যখনি-বাঁকলৈ ভয় নালাগিছিল… …কিন্তু আজিকালি দোখোন কিবা নতুন ধৰণৰ ভূত-যখ-বাঁকৰ জন্ম হৈছে… …বৰ ভয় লাগে জানা… …কাকপথাৰ, নেলি, গণেশগুৰি, দিশপুৰ ক’ত নাই এই নতুন ভূত ভয়েই লাগে বুজিছা… …কি ক’ম নক’ম বুলি ভাবি থাকোতেই কম্পুৱে জাপ মাৰি দিলে বাঁকৰ পুখুৰিত… …ময়ো জাপ মাৰিব ধৰোতেই এলিছ আৰু লুইছে হাতখনত থাপ মাৰি ধৰি কেকোঁৰা গাত এটাত সোমোৱাই দিলে..
মই দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ… দৌৰ দৌৰ কেৱল দৌৰ… …পিঠিৰ ঘাঁ টুকুৰাটোত কিবা এক অনমি উত্তেজনা… …সকলো পাহৰি, আনকি এলিছ আৰু লুইচকো পাহৰি মই উৰ্ধশ্বাসে দৌৰিলো… কেৱল দৌৰ…